Nie będziemy ukrywać, że nasz dzisiejszy tytuł jest podchwytliwy. Na pewno nie mamy na myśli zieleni, oraz czystego powietrza które kojarzy się z lasem. Bardziej motywuje nas do tego skojarzenie z dzikością, a raczej z dziczą. Być może lepiej brzmiałby tytuł „Czy Polska jest gotowa na carsharing?”, natomiast taki tytuł już został przez nas wykorzystany przy materiale o korzyściach które faktycznie ze współdzielonej mobilności płyną. Wracając do dzikości, a konkretniej do dziczy, to takie właśnie skojarzenia mamy, patrząc na sytuacje w polskich usługach. Analizując profile społecznościowe rodzimych usługodawców, dostrzegamy, że na co dzień borykają się oni z problemami które w cywilizowanych miastach nie powinny się zdarzać.

Zasięgając języka u źródła, dowiedzieliśmy się, że dwie największe polskie usługi mogą „pochwalić się” największą ilością ataków na swoje samochody. Zakres działań osób, oraz grup, liczących na szybki zysk, oraz osłabienie, czy nawet zabicie idei współdzielenia mobilności, jest naprawdę szeroki. Kradzieże tablic rejestracyjnych czy felg aluminiowych to specjalności zakładu znane z Traficara. Z kolei Panek Carsharing pada ofiarą złodziei kluczy, umieszczonych w schowku. Próby kradzieży całych samochodów również się zdarzały. Zastanawiający jest fakt, że 4Mobility, jeszcze do niedawna oferujący jedynie usługę stacjonarną, opartą na samochodach Premium (BMW i MINI) nie notowało aż takiej dużej ilości ataków, co jednak prowadzi nas do wniosku, że dedykowane stacje, które zazwyczaj umieszczane były na prywatnych posesjach (parkingi marketów, hoteli itp) zniechęcały amatorów cudzej własności. Pytanie jednak, czy jeśli to przypuszczenie jest trafne, to czy „czwórki” wchodząc do Warszawy z nową usługą w systemie otwartym (FreeFloating) nie narażą się na ataki znane konkurentom z systemów otwartych? Pewnie wkrótce ten dostawca się o tym przekona, czego oczywiście 4Mobility absolutnie nie życzymy. Przykre jest jednak przy tej okazji założenie, że system otwarty, czyli najwyższy obecnie poziom rozwoju usług współdzielonej mobilności, dający pełną swobodę klientom, jest bardziej narażony na ataki, przez co można odnieść wrażenie, że dostawcy usług płacą cenę za rozwój. Mimo sensu tego twierdzenia, nie ma naszej zgody na takie doświadczenia polskich carsharingów. Choćby z tej przyczyny, że ciężko jest zakładać, że kradzieże znikną bez powrotu w najbliższym czasie, należy zastanawiać się na jak długo wystarczy dostawcom usług cierpliwości. Tym bardziej, że sprawy z jakimi borykają się polskie carsharingi są hurtowo umarzane przez Policję, co w efekcie tylko rozzuchwala margines do wzmożonych działań na szkodę usługodawców.

Oczywiście można powiedzieć, że jest to ryzyko prowadzenia biznesu, a przecież kradzieże w naszym kraju nie są niczym niecodziennym, to jednak nie jest to jedyny element codzienności firm które zdecydowały się na rozwój współdzielonej mobilności w Polsce. Elementem dziczy nie są wyłącznie przestępcy. Swoją cegiełkę w zjawisku potwierdzającym, że jako społeczeństwo nie dorośliśmy do tego typu usług, zostawia każdy kto zostawia samochód współdzielony na trawniku, czy pasach, utrudniając współdzielenie przestrzeni miejskiej wszystkim dookoła, a nawet sprowadzając na nas niebezpieczeństwo w ruchu drogowym. Swoje cegiełki dokłada każdy kto nie może powstrzymać się od palenia w autach carsharingowych, a także każdy kto nie „zgrzeszy” czynem, a wyłącznie myślą. Ponieważ obojętność na takie działania, podsycana myślą, że współdzielenie się u nas nie uda, potwierdza tylko, że możemy być niechlubnym wyjątkiem na mapie cywilizowanej Europy gdzie te idee się nie zaszczepiły. Chociaż nie jest to prawdą, bowiem wszyscy dostawcy sukcesywnie powiększają ilość klientów. Czy jednak starczy im cierpliwości, oraz zasobów, bo przecież usługi te, co może nie każdemu jest w smak, ale jednak muszą na siebie zarabiać. A nie jest tajemnicą, że takie inwestycje nie spłacają się w ciągu jednego roku. Czy jednak można marzyć o harmonijnym rozwoju usługi, gdy providerzy borykają się z tym wszystkim co opisaliśmy powyżej?